สุนัขมีหนวดแข็งที่บริเวณใบหน้าข้างจมูก ขากรรไกร และเหลือดวงตา ที่รูขุมขนตรงฐานหนวดมีเส้นประสาทรับสัมผัสที่มีความไวสูงส่งข้อความไปยัง สมอง มันสามารถสัมผัสได้ถึงกระแสอากาศที่เปลี่ยนแปลงอันเกิดจากการเคลื่อนไหวของ วัตถุ รวมทั้งรับรู้รูปร่างและความเร็วของวัตถุนั้นๆด้วย ซึ่งเป็นประสาทสัมผัสที่ช่วยเติมเต็มในส่วนของสายตาที่ถือว่าไม่ได้มีวิวัฒนาการมาดีนักสำหรับสัตว์ตระกูลเคไนน์
สุนัขบางสายพันธุ์สามารถใช้หนวดเป็นประโยชน์ในด้านอื่นๆแบบเดียวกับสัตว์ เลี้ยงลูกด้วยนมขนาดเล็ก เช่น ใช้หนวดในการกะระยะช่องแคบที่มันจะผ่านเข้าไป สัมผัสกลิ่นอาหาร และการสั่นสะเทือน
นอกจากประโยชน์ทางตรงแล้ว หนวดของสุนัขยังถ่ายทอดความรู้สึกของมันได้ เช่น เวลาที่มันตื่นเต้นหวาดกลัว หนวดของมันจะชี้ชันไปข้างหน้า นักวิทยาศาสตร์บางคนเชื่อว่าการเปลี่ยนแปลงของหนวดในอารมณ์ต่างๆนั้นอาจส่ง ผลบางอย่างกับการล่าเหยื่อหรือการต่อสู้กับศัตรู
แม้หนวดของสุนัขจะมีประโยชน์อย่างมาก แต่เจ้าของสุนัขบางคนโดยเฉพาะพวกคณะละครสัตว์หรือผู้ฝึกสุนัขเพื่อการแสดง มักเลือกที่จะถอนหรือตัดหนวดมันออก ด้วยความเชื่อที่ว่าการที่สุนัขมีหนวดทำให้มันทำตามสัญชาตญาณมากขึ้น ฝึกยากขึ้น และถูกรบกวนสมาธิได้ง่ายขึ้น
อย่างไรก็ตาม เราไม่ควรตัดหนวดของน้องหมาเป็นอย่างยิ่งเพราะสำหรับสุนัข หนวดก็เหมือนประสาทการรับรู้อย่างหนึ่งที่สำคัญไม่แพ้การมองเห็นของมันเลย
http://www.livescience.com/44824-why-dogs-have-whiskers.html
photo: Rennett Stowe
